6 Aralık 2013 Cuma

kar kış gelirken...

nereden nasıl başlayacağımı pek bilemiyorum aslında. o yüzden her işe başlarken söylenmesi gerekeni söyleyerek bismillah diyerek oturdum bilgisayar başına.

her annenin aynı duygu ve düşünceyi paylaştığı hissiyatla söylüyorum dünyalar tatlısı bir oğlum/oğlumuz var çok şükür. ocak 13'te 1 yaşını bitirecek ve şu an en haşarı en karıştırma sevdalısı olduğu zamanları yaşıyoruz. siyam ikizleri gibi dolaşmak zorundayız evde çünkü nerede ne yapacağı belli olmuyor. şu an bile özene bezene döşediğim evimin, özene bezene seçtiğim süsleriyle parke üzerinde oyun oynuyor. varlığı yeter Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki...

kar kış gelirken dedim bu postun başlığına ya taşınma stresi sardı beni yakın zamanlarda. çeşitli sebeplerden dolayı evimizi değiştirmek zorunda kaldık ve havaların pek de güzel soğuduğu şu dönemlerde, ben tam da üzerimde battaniye elimde çayım tv de filmim moduna geçmek isterken oğlumla birlikte ev taşıma işine girişmek zorundayım. gerçi şu an hiçbir hareket göstermiş değilim ama o malum gün elbet gelecek. korkunun ecele faydası yok =)

ev taşımak için hiçbir çaba göstermeye başlamamışken, üstüne üstlük haftada bir misafir çağırıp bir de elişi yapma sevdasına düştüm. kendimi bildim bileli daima bir elişi olur elimde. yapabileceğime inandığım gözüme hoş gözüken her işe kalkışırım. basit olanları çok çabuk bitiririm ama bir de yıllardır sürünenler var ki sormayın. el nakışı kursuna gittiğimde hocamın 'basit nakış teknikleri' adı altında başlattığı iş örneğin. hiç de basit olmadığını anlamam çok uzun sürmedi. ancak işin en üzücü yanı işin bitmesine 1 günlük bilemedin 2 günlük doğru düzgün çalışma kadar uzağım. ama tembellik bu ya...




çıkacağım ev 4+1, şu anki evim 3+1 olduğu için haliyle ekstra bir oda döşemem gerekiyor. halı perde avize derken yeniden çeyiz hazırlıklarımdaki heyecana döndüm. oğlumun odasını kurarken de aynı heyecan hatta belki daha fazlası vardı gerçi. ev dekorasyonu konusunda bitmeyen bir aşka sahibim sanırım. salonumdaki perdenin yetmeyecek olması ve aynısından bulamıyor olmam bile bu aşkı bitiremiyor :)

her şeyi aldığınızı düşünseniz bile yeni evli bir çiftin evi bence ancak bir yılda oturuyor. 2.5 yıl sonra tam 'evet artık oldu, bir eksiğim kalmadı' derken bundan daha büyük ve fazla odası olan bir eve çıkmak yeniden bir çok eksik doğuruyor. ve ne yazık ki eksik ya da yarım haliyle kabul edip zamanla olur diyebilen bir insan olmadığım için bende ufak çaplı bir telaşe söz konusu.

ilerleyen günlerde daha derli toplu konusu mevzusu daha belirgin postlarda görüşmek dileğiyle...

1 yorum:

  1. el emeklerinin devamını bekliyoruz canım:) ellerine sağlık

    YanıtlaSil